ne zamandır uğramamışım ben buralara,,
hayat insana çok farklı duygular yaşatabiliyor,mayıs ayında mide ağrısı şikayetiyle hastaneye gidip apandist teşhisiyle acil ameliyat olmam gerekti,bu sırada şüphelerimiz üzerine ameliyata girmeden önce gebelik testi istedik ve ben ameliyattan çıktıktan sonra 2.çocuğuma hamile olduğumu öğrendim,tabi narkoz işlemleri,ağrı kesiciler falan ona göre yapılmıştı,yaşım vs. itibarıyle çok zor karar vermiştim ikinci çocuk sahibi olmaya,heyecan mutluluk korku endişe bütün bu duyguları bir arada yaşamaya başladım,yavaş yavaş kendimi hazırladım,kabul ettim ve iyice alışmaya başladım bebeğime...
kontrollerim düzenli yapılıyordu,herşey yolunda gidiyordu ameliyatın etkileride geçmişti ,aradan 2.5 ay geçti doktor kontrolüme birkaç gün vardı ve ben o gece çok hafif bir kanama gördüm,sadece lekelenme şeklindeydi acaba doktora gitsemmi yoksa 1-2 gün daha beklesemmi diye karar veremedim,ama içimden bir ses kötü bir şey olduğunu söylüyordu ,sabah hemen doktora koştuk ve maalesef korkularım gerçek olmuştu,bebeğimin kalp atışları duyulmuyordu,dünya başıma yıkıldı doktorum bebeğin gelişmediğini 7-8 haftalıkta kaldığını büyüme göstermediğini söyledi,bütün o endişe korku heyecan yerini farklı bir duyguya büyük bir acı hissine bıraktı,
5 yaşındaki oğluma tamda o hafta söylemiştik bir kardeşi olacağını ve ne acıdır ki o muayeneye onuda götürmüştük bir şeylerin ters gittiğini anlıyordu ama tam olarak ne olduğunun farkında değildi,yokmuş kardeş dedik o anda doktor bir yanlışlık yapmış; yanlış görmüşüz....söylenecek fazla bir söz yoktu ama onun eve geldiğimizde ailemle konuşurken söylediği bir söz ne kadar üzlüdüğünü gösteriyordu ''hani benim hastanede kardeşim olacaktı ya,işte olmıycakmış,boş çıktı,keşke boş çıkmasaydı'' onun bu sözleri hep kulaklarımda
 ağladım çok ağladım şimdi geçti yada geçmiş gibi yapıyorum içime akıtıyorum gözyaşlarımı...
Allah bütün anneleri ve bebeklerini korusun,Allah kimseye böyle acılar göstermesin...